hayatta her şeyin bir şeyi vardır.

bazı mantık soruları vardır,
genellikle yanıtları birazcık dikkat ister ve insanlar bu tür sorularla aniden karşılaştıklarında genellikle dikkatsizlik ederek yanlış yanıt verirler.

mantık sorularını aniden sormayı seven, bunu adeta hobi haline getiren sıkıcı tipler de vardır. soruyu beklemediğiniz bi anda birden sorarlar ve istedikleri yanlış yanıtı aldıktan sonra, "emin misin" filan diye biraz daha meraklandırıp en sonunda gerine gerine doğrusunu söylerler. sizden bütün istedikleri "tabi yaa, nası düşünemedim" türünden bir ifadedir. yüzünüzde bu ifadeyi gördükten sonra mutlu bi şekilde arkalarına yaslanırlar. gerçekten çok tuhaflar... ama bir karasinek bile doğada bi işe yarıyo dikkat edersen. bu tiplerin de var demek bi hikmeti.

resimde kaç üçgen vardır? *

hikmet şu: bu tipler bu sorularıyla farkında olmadan sizin hayatınızda birşeylere hizmet ederler.
tabi anlayabilene!

çünkü hayat öyledir ki, gün gelecek o mantık sorularının doğru yanıtlarına çok pratik amaçlarla ihtiyacınız olacaktır ve siz yine yanlış yanıt vereceksinizdir. bu bir cilvesidir. hayatın.

şimdi örnekle anlatmak üzere biraz benim çocukluğuma gidicez, sonra tekrar stüdyoya dönücez, hep birlikte izleyelim.

ben yine o zamanlar çok küçük yaştayım.
ve daha o zaman anladım ki, mantık sorusu biriktirmeyi ve aniden sormayı seven  tiplerle hayatım boyunca karşılaşabilirdim ve bu problemin ne zaman, kimin içinden çıkacağı hiç belli olmadığı için alınabilecek herhangi bir önlemi de yoktu. bu tipitoşların arttıkları dönemin ekseriyetle okula ilk başlanan yıllara denk geldiğini de ibretle müşahade ettim. o dönem kendi yaşıtınızdan(7) tutun da yetişkinlere(77) kadar türlü insanın sizi görünce mantık sorusu sorası geliyor idi. (peyami safa'ya bağladık, hemen topluyorum)

hele belleğindeki onca genel kültürle, tonla ansiklopedik bilgiyle sabah akşam evin içinde ne yapsın bilemeyip kendini, bilmeceye-bulmacaya, dil üstünde adeta hayat kaydırmacaya, hatta bi yakalarsa çenesiyle yaşamaktan soğutmacaya veren bazı emekli  amcalar vardı ki, yakaladılar mı sıçtın geçmiş olsun.  yazılmamış bir taze hayat kuralı olarak amcayla göz kontağı kurmamam gerektiğini o yaşta bile hissederdim.
amcanın gözlerine bakmamak gerekir ama çocuklar tehlikeyi sever.

evet burcu, tahmin ettiğin gibi necatibeyamcanın sana bir sorusu var:

- söyle bakalım burcu, 1'den 100'e kadar sayı içinde kaç tane 9 vardır? 

düşün burcu. kolay gibi görünüyo ama kolay olsa hayatta sormaz bu ihtiyar. kesin bi ince hikayesi var bu sorunun. ama ne. içinden say:

9 - 19 -29 - 39 - 49 - 59 - 69 - 79 - 89 - 99. yani  11 tane. demek ki sorudaki ince nokta da 99'da iki tane 9 olması. vay çakal necati şimdi yedim seni:

- 11 tane necatibeyamca.

- hayır bilemedin burcuuu. bi daha düşün. 

- ??? ama iyi de bütün 9'ları saydım ben?

- nasıl saydın söyle bakalım.

burcu az evvel içinden saydığını yüksek sesle tekrar sayar, parmaklarından da yardım alır. tam 89'u söyleyip 99 için dudaklarını büzdüğünde, necatibeyamca atlar ve acayip keyifli bi havada der ki:

- ya 90? bu sayıda 9 yok mu? ya 91? ya 92? .... 

burcu hayretler ve hüsranlar içinde o cümleyi kurar: (kurur. yok kurar kurar)

- tabi yaaa, nası da düşünemediiiim. 

necatibeyamca sorduğu sorunun zekaölçerliğinden bir kere daha emin ve mutlu, ama karşısındaki kız çocuğunun zekasından şüpheli ve hayalkırıklığına uğramış bir havada başını aşağı yukarı sallayarak:

- yaaa... yaaa... eder.

şimdi burada alınacak ders şu;

bu amcalardan filan zamanında gereken ders alınsaydı, bu tür sorulara karşı idmanlı olunsaydı, geçen gün ikeaya gidildiğinde mutfak dolaplarına kaç dolap kulpu gerekir, sorusuna da doğru yanıt verilebilirdi.

genellikle herkesin evinde mutfak olduğunu varsayarak size de soruyorum:

- mutfak dolaplarının kulplarını değiştirecek olsaydınız, kaç düğme almanız gerekirdi??

geçen gün evden çıkarken saymadığım için ikeada bu soruyu kendime sormak ve tavana bakarak tahmin etmek zorunda kaldım. soru basit gibi görünüyordu, bulduğum yanıtın doğru olduğundan yine emindim. ve ama sen haklıydın necatibeyamca, çocukken de gerizekalıydım hala gerizekalıyım.  bütün iki kapaklı dolapları saydım da, tıpkı 90 ile 100 arasındaki 9'ları unuttuğum gibi, dolapların arasındaki çekmece kulplarını unuttum. 

kabul edin siz de unuttunuz. (unuttum diyin lan yazıktır)

çekmeceleri hep unutuyoruz. :(

sorun şu ki, arabam yok. geçen sefer otobüsle gidip taksiyle döndüm. şimdi yol ve taksimetre gözümde büyüyo.  bu aralar ikeaya gidecek olan varsa haber versin. ne demiş kayahan abim, "yolu ikea'dan geçen herkesle bir gün bir yerde buluşuruz." 

5 dolap kulbu daha lazım. 

* "44" tane. Bir üçgenden oluşan "16", iki üçgenden oluşan "16", dört üçgenden oluşan "8" ve sekiz üçgenden oluşan "4".