ekmek gibi tutmus cocugu...

bebek: - "te allaaam be!"

1940 ; Denizci Anthony 14 ay sonra ilk kez bebegi ile karsılasır..........  bebegi bosverir. 

çekoslovakyalılaştıramad... neyse

"asılı kaldım biripinucun da"

derler ya,

"istanbul'da kimse istanbullu degildir."

türkiyenin dört bir yanindan göç alan bir büyük kent olmasına istinaden...

şimdiki zamanın pratiğinde böyle bişey yok aslında.

istanbulda yaşayan herkes istanbulludur.

çünkü büyük kent ve dayattığı gündelik hayat, insanı öyle bir yutuyor ki, tam tersine herkes oralılaşıyor.

büyük kentte yaşayan insanlar kendi memleketlerinde, o küçük çevrelerinde olamayacakları kadar ahlaksız, suratsız, duyarsız, umursamaz, yüzeysel ve üşütük oluyorlar. ki bu kent kimseciklere hiçbir sey vaadetmiyor. öte yandan tutunmaya çalışanı da reddetmiyor.

orta halli ve ortanın altı bir istanbullu, kendi gibisinin, ne zor şartlarda hayat sürdürdüğünü biliyor. ne tuhaf şeylere şükrettiğini görüyor. market manavlarından sadece daha az çürük gıda seçmeye mecbur olduğunu biliyor. kendinden biliyor. bu türden nedenlerle göç edenden doğma büyüme istanbullusuna varıncaya kadar, ortamı bilen her istanbul insanı, diğer istanbulluyu da hor görüyor, değersiz buluyor.

çünkü hep beraber katlanıyorlar bu metrobüs tıkışıklığındaki kent yaşamına.

bu kentin martıları deli, fareleri zombi bak samimi söylüyorum.

insanlıktan çıkmışlığın, kendi türüne acımasızlığın serbest yaşama alanı olarak istanbul diye bir yer var. dünyanın başka kentlerinde de benimle benzer duyguları yaşayan kent insancıkları vardır elbet. kirlilik, kalabalıklar, yabancılaşma bütün büyük kentlerin ortak problemleri.

ama istanbulu bu istanbul yapan eğitimsizlik ve açlık.

suphesiz ki izleyenler icin bunda ne ibretler vardir.

huzur sokagi diye bi dizi yapmislar. 

nihayet diyecegim. 

yuzde doksandokuzu musluman olan bir ulkemizde ben de merak ediyordum boyle diziler ne zaman yapilacak diye. gec bile kalinmisti.

esas oglan namazinda niyazinda, camilerde, dini toplantilarda. huzur ve bilgelikle dolu.

esas kiz rahatsiz. para var hersey var ama huzur yok. icinde bir bosluk. (muhtemelen allah sevgisiyle dolacak)

kiz aksirana kadar iciyor tiksirana kadar iciyor.

ezan sesleri filan arka fonda.

ama sirf din iman filan dayamamislar arada mevlanalar herman hesseler schopenhauerlar filan havada ucusuyo. demek ki dincilerin a grubuna hitap ederken b grubunun da ufkunu acmaya niyet etmis bir dizi. ne diyelim allah utandirmasin.

ölü olarak ele geçirildi

tezgah alti mutfak dolaplari kirilarak, mutfagin en dip kosesinde bulunarak...
ve ardindan tum mutfak esyalari evden atilarak.

yani simdi tut ki karnim acikti

bir cay kasigim bile yok
anliyor musun
hadi
gulumse.

kara ay

ikidir agustoslar ustumden geciyor.