dünyanın bütün çişleri geldi, hepsini işedim.
uzun sürdü.
işyerindeyken gelseydi, tuvaletten çıkınca çantamı alıp eve dönerdim. yani o kadar. ama nnne güzel olurdu.
ne zaman şiir okusam böyle şeyler geçiyor aklımdan, yani yukardaki gibi. niyetim şiir üzerine işemek değil. demek istediğim "dünyanın bütün bişeyleri" filan gibi.
artık eskisi gibi hafif biri olamayacak mıyım diye düşünüp üzülüyorum son günlerde. yolda düşünüyorum, o kadar dalıyorum ki, işe varmadanki son büfeden sigara almayı unutuyorum. işe gidiyorum ki sigaram yok. çişe gidiyorum ama çok kısa sürüyor. neden son büfeye kadar sigara alma işini halletmediğim ise hayatın muammaları içinde bir başkası. yerini alıyor.
