çekoslovakyalılaştıramad... neyse

"asılı kaldım biripinucun da"

derler ya,

"istanbul'da kimse istanbullu degildir."

türkiyenin dört bir yanindan göç alan bir büyük kent olmasına istinaden...

şimdiki zamanın pratiğinde böyle bişey yok aslında.

istanbulda yaşayan herkes istanbulludur.

çünkü büyük kent ve dayattığı gündelik hayat, insanı öyle bir yutuyor ki, tam tersine herkes oralılaşıyor.

büyük kentte yaşayan insanlar kendi memleketlerinde, o küçük çevrelerinde olamayacakları kadar ahlaksız, suratsız, duyarsız, umursamaz, yüzeysel ve üşütük oluyorlar. ki bu kent kimseciklere hiçbir sey vaadetmiyor. öte yandan tutunmaya çalışanı da reddetmiyor.

orta halli ve ortanın altı bir istanbullu, kendi gibisinin, ne zor şartlarda hayat sürdürdüğünü biliyor. ne tuhaf şeylere şükrettiğini görüyor. market manavlarından sadece daha az çürük gıda seçmeye mecbur olduğunu biliyor. kendinden biliyor. bu türden nedenlerle göç edenden doğma büyüme istanbullusuna varıncaya kadar, ortamı bilen her istanbul insanı, diğer istanbulluyu da hor görüyor, değersiz buluyor.

çünkü hep beraber katlanıyorlar bu metrobüs tıkışıklığındaki kent yaşamına.

bu kentin martıları deli, fareleri zombi bak samimi söylüyorum.

insanlıktan çıkmışlığın, kendi türüne acımasızlığın serbest yaşama alanı olarak istanbul diye bir yer var. dünyanın başka kentlerinde de benimle benzer duyguları yaşayan kent insancıkları vardır elbet. kirlilik, kalabalıklar, yabancılaşma bütün büyük kentlerin ortak problemleri.

ama istanbulu bu istanbul yapan eğitimsizlik ve açlık.