birine bakarken, sanki karşısındakinin yüzü saydammış da, o yüzün arkasında çok uzakta bir yere bakıyormuş gibi bakan bir adam. adamımız jef castello. soğuk bi insan. kendinden sonraki bir çok filme ilham olmuş bir film. izlemek gerek. hiç söylenmediği halde film boyunca ve film bitince kafalarda çınlayanlar şunlara benziyor olabilir: "anlamıyorsunuz ama anlamanızı isteyen kim", "yalnızım çünkü böyle daha iyi", "siz hayatımın son kısmını izlediniz, bir de öncesi var ama size kimse anlatmayacak", "boşuna samuray demedik", "bir zamanların 40 kapılı paris'inde 40 anahtarın 40'ınında kulbu kırık küb." son cümleyi sadece filmi izlemiş olanlar anladı. (ya da onlar da anlamadı ama anlamanızı ist...erim tabi niye istemeyim)
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder