tatil: genel

ne moral bozucu bi cumledir bu da.

ne zaman ki istanbulda nihayetsiz bir hayat gailesinin, baz istasyonlarinin etki alaninin, kalabaligin ve trafigin icine girdim; iste o zaman anladim o agizlardaki 'bir tatile cok ihtiyacim var' ve benzeri deyislerin anlamini. 

ben izmir'deyken hic tatile ihtiyacim olmamisti ama yine de bi degisiklik olsun diye gitmistim hep oylemesine. 

simdi 2 yildir istanbuldayim,
icim kurudu.
kabuguna bakinca iyi sanilan, giderek ufalmis, sertlesmis, kararmis ceviz ici gibiyim.
hos, gecen yil bir hafta cesmeye attiydim kendimi. ama demek ki tam olmamis. tam atamamisim.
bu yaz tatille bozdum kafayi.

benim de tatile ihtiyacim var, ve hatta neresi oldugu onemli degil sirf istanbuldan uzaklasmak iyi gelecek ve dillerdeki tum o tatil kliseleri... ne varsa... o laflar artik beni de anlatiyor dostlar.

kucuk bir tatil kasabasina yerlesip domat biber ekip yemeyi hayal edeli, o siiri okuyali nerden baksan 6 sene oldu. hayat ne tuhaf, o hayalin tam tersi istikamete firlatti beni.  kimbilir daha kac kisiyi... 

bu ara yine guneye gidip yerlesmeli demeye basladim. bunun hayalini kurdukca rahatliyorum. hakkinda konustukca hafifliyorum. hatta ayrinti veriyorum cok guzel oluyor. 

daha gercekci duruyor.