iftara dogru

hepimizim malumu, ramazan yaza denk geldigi icin memleket insani aclikla susuzlukla imtihan olmakta. fakat bu alanda da istanbullunun imtihani bambaska. memleketin geneli imtihana bir duz liseli tasasizligi icinde girerken, bir istanbullu resmi fen liseli gibi ter dokmek zorunda. ve imtihana giren herkesin cennete yerlesecegi de garanti degil. oruca istanbuldan katildigin icin ek puan da gelmiyor. hatta az sonra anlatacagim gibi sinir katsayisi engeli var, puanin dusuyor. derken istanbullu icin cennet umudu iyice azaliyor.

sevelim sevilelim

cunku memleketteki tüm müslümanlar gibi yaz sıcağında 16-17 saat aç durmanın yanında,
bir istanbullu için, trafik çilesi, hayat pahalılığı, kalabalıklar, süpermarket ve pide kuyrukları allah yolundaki bu imtihanın bir parçasi oluyor. 

bu durumda ramazanda en önemlisi, herşeye rağmen top patlayana kadar kendini bozmamak.

gecen aksam istanbulda iftara yakin bir saatte, ibadetten yorgun dusmus, mutsuz insanlarla dolu bir metrobusun kadikoyden baslayan olagan yolculugu, karsi taraftaki bir ara durakta, yolcu alamadan hizla gecen metrobusleri seyrederken hizla deliren oruclu inananlarin elele verip yolu kapatmasiyla yarim kalmis. metrobuse, inananlar barikati.

bu yasanmis hikayeyi bizim caycidan dinledim, kendisi o metrobusteymis, oruc tutmadigi icin o gun yasanan olaylarda sakinligini koruyabilmis. bize de 'oradaydim' belgeseli tadinda anlatti ertesi gun.

hikayeyi dinleyince benzetmek gibi olmasin, aklima zombiler geldi.

yolu kapatip metrobusu durduranlar, soforle tartismaya baslamis -artik ne buldularsa konu olarak. 

o esnada daha fazla dayanamayan otobustekilerden 'ulan acsaniza yolu' diyerek fittiranlar; yoldakilerden de 'biz gidemiyorsak siz de gidemeyin ulan' diyerek sacmalayanlar duyulmus. ve tabi girmisler birbirlerine.

girmisler girmesine ama simdi makul kafanin matematigi belli.

elde bir adet metrobus var. bu metrobusun oturarak ve ayakta alabilecegi bir insan kapasitesi var (ama biz istifleyebilecegi hayvan kapasitesine gore yolcu aldigini biliyoruz) 

simdi bu malzemeye ragmen

aksam karanliginda 

metrobus farlarinin onunde

aclik ve sefalet icinde 

toplu olarak belirmek nedir? 

caap veriyorum: dupeduz zombiliktir. 

aralarinda en sinirli olan da en tombalaktir.

simdi gel geri... geri gel,

ayni fukaralar, ihtimaldir ki o sabah uyandiklarinda, eger dusunmuslerse 'allahin izniyle bu aksam orucumu hurma yiyerek acarim' diye dusunmuslerdir.(tombalak haric) o an bu insanlara, 'hurmayi unut, bu aksam dayak yiyerek acican orucu' desen inanmazlardi. ki dayak, cennetten cikmadir, derler. aslinda bi saniye kiz, belki de her aksam iftari hurma yerine dayak yiyerek acmak...?

aman iyi be, fikir veriyoz.  neyse yani diyorum ki, bu kepazeligin aktorleri, kimbilir yilin kalan 11 ayi ne efendi, ne sabirli insanlardi halbuse. o tombalak mesela, kimbilir normalde nasi neseli nasi sempatik. yazik. 

demek ki bu sehirde ozel jetin olmadiktan sonra oruc tutmanin kimseye bir faydasi yok. ha eger acun ilicali oruc tutmuyorsan senin de yatacak yerin yok. benim mesela cok pis geyigim var, hic sansim yok.