diyorum ki,
yaşam, yaşandığı haliyle, tüm oldu bittisiyle dünyaları alan şu bellekte durabildiği için de trajiktir. sırf "nerden fırlatılıp nereye gittiğimiz muamması" değil yani yaşamı trajik yapan.
birgün bütün aleladeliğinin ve kaydadeğmezliğinin altını çizmek için,
kendi koşullarına sıkışmış bana benzerler adına "biz de vardık" demek için durduk yere,
otobiyografimi yazıp yayınlarsam
adını "mandallara yaptığım tuhaf açıklamalar" koyucam. ben o mandallardan kendime küpeler yaptığım için yaşadım yaşıyorum zaten şu hayatı.
bi de "mangal"lara olan hayranlığım var her daim. mangallara imrenişim.
yaşamım mandallara yaptığım tuhaf açıklamalar ,bu açıklamaların etkilerini gözlemliyim derken bulanma, mangallara imrenme ve kendime göre çat pat mangalca dilinde düşünmeyle geçmekte hala ve tüm saçmalıklarım mazgallardan sızıp inmekte morcivert bilinçaltıma. mongolluğuma ise diyecek yok.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder