sıla: acısa da öldürmez ama cehenneme döndürebilir

yeni yıldaki ilk sosyal gözlemim popçu sıla'ya nasip oldu. hiç de sistematik olmayıp ekseriyetle denk gelişler sayesinde yaptığım incelemeler neticesinde günümüz türkiyesinde her işyerine en az 1 sılasever/sılasevici çalışan düştüğünü tespit ettim. sılaseverler dışında kalan çalışan kesim ise üçe ayrılıyor:

1. öteden beri sıla sevmeyenler (ilerleyen zamanlarda sılasevicilerin ölüsevicileri oluyor bunlar)

2. sırf sılaseviciler yüzünden sevecekleri varsa da sıla sevmeyenler (yakasilkiciler)

3. sıla duymayanlar (bir kapıları varsa kapatabilenler, kulak tıpasıyla çalışma lüksü olanlar)

4. onu bırak sıla diye isim mi olur lancılar (ya konudışı ya yurtdışı bunlar)

ben birinci gruba giriyorum. yani bir mağdurum. sıla faşizminin altında iki büklümüm, ağır rahatsızım. bir ara ortalık ferhat göçerden geçilmiyordu. o zaman da yine birinci gruptaydım: ferhatla göçendim. onda da göçüp gitmeden asimile olayım bari diyenler kurtardıydı kendini. kurtarmaksa. (mani dinine giren uygur taktiği... sonra minyatüre resime veriyolar kendilerini rahatlamak için)

bir mesai ızdırabı olarak sıla

sabahtan takıyorlar sılayı. sevenler yani. akşama kadar dönüp duruyor anasını satıyım. ölen mi var kalan mı var ağır yaralı mı ayakta tedavi edilse unutabilir mi  ne gam. "acısa da öldürmez.." kadın doğru da söylüyor, (hayır icrası güzel manasında değil be) dediği gibi yani acıyor ama öldürmüyor. "hayatını söndürmez" diye devam ediyor, ne hayatlar sönüyor bu bok yoluna  hey gidi. yok efendim "napıyomuşuz bi daha yapmıyomuşuz" diye tekerleme gibi bi şarkı daha... yapma bi daha.  yok sılacım sen yap istiyosan... da seni sevenler işyerinde yapmasın diyorum.

mesela şimdi çal bi şarkısını, sılayla birlikte teklemeden söylerim yemin ediyorum madalya da istemiyorum nalet olsun. hadi biz tamam. olduk biz. ya "alain delon" dan ne istedin be mübarek.

bir arkadaşım d&r'da çalışmaya başladı. ki dinlemez pop filan. geçen bu napıyomuşuz'u mırıldanıyordu, napıyosun abi sende mi dedim. napıyomuşum ki, ekmek parası dedi. bütün gün sıla çalıyolarmış orda da. ytong şefinin şantiyesinde de yaşından başından utanmayan evli barklı bi amca çalıyomuş sabahtan akşama. "sevişmeden uyumayalım" filan. oluyo mu yani. kadının dinleyici kitlesinin sınırı da yok. 

bizim işyerinde ise, (çok da sevdiğim) bir iş arkadaşım zikiyo kafamı sılayla. o da beni sever biliyorum. bilmesem diyeceğim ki, bu da sıla dinleterek mobbing uyguluyor bana allahsız. e işte mobbing değil mi o, üstü kapalı eziyet etmeler, ayak kaydırmalar, kafa bulandırmalar. sıla dinlemeyi sevmeyene bundan ala mobbing mi olur. dediğim gibi sever de beni ama bu bi müzik sevgisi değil bi salgın olmuş furya olmuş.

haftaya pazar çağlayan meydanında "mesai saatlerinde sılaya HAYIR" filan gibi bişey organize edilirse gitmeyen na böyle olsun. pankartım da hazır: "sıla faşizmine karşı birleşin kardeşlerim" ya da "evinde dinle". ya da "kulağıma dokunma" bilmiyorum karar veremedim.