şehirlerarası otobüs yolculuklarında bayıldım otobüs camı yıkamacılığa.. sarı plastik çizmeler, bir fırça ve fırça sapına bağlı hortumdan gelirdi su güldür güldür..çocukluktan beri imrendiğim tek iş.
eşşek kadar oldum otobüsün içinden izlemesi mi güzel yoksa yıkaması mı. karar veremedim. küçükken ne güsel oluyodu izlemesi içerden. sular akıyodu böyle aşşaşaşşaa. artık rastlamıyorum hiç. giderek yokoluyor bazı meslekler. yıkaması da izlemek kadar antidepresandı sanki. stres vermeyen stres attıran bi iş. nerden baksan ideal. ne demişler, insan sevdiği mesleği yapmalı. yapılır yapılmasına. ama dinlenme tesisleri hep ıssız yol kenarı. yerleşimden uzak.
adamın... biliyosun kamil.
adamın... biliyosun kamil.
en son ankara-istanbul yolculuğumda buna benzer şeyler yazdım ben de. hala çocuk gibi keyifleniyorum camların yıkanmasını içeriden izlerken. cevap bekleyen bir soru değildi ama madem bu kadar paylaşılan, çocukça bir keyif...bence izlemesi.
YanıtlaSilayşec.,
YanıtlaSiltabi bunu kışı var ayazı var, böyle bakınca yıkaması yazları güzel gibi bi tek. ama olsun sıkı giyinip... ay bu böle gider. izlemesi izlemesi :)