kışlıkları kaldıran bir delinin iç konuşmaları

sevgili güvenli serin yorgan,
söylemem gerek, sen kışlıkların en tatlısısın.
kış boyunca her gece kapandın üstüme. üstümü örtmen bana harika bi güven duygusu verdi hep. yani tüm kötülüklerden sakladın beni böyle. gerçi bazen nevresimin uç kısımlarında dertop oldun -ki haklısın, o nevresim küçük geliyordu sana. bazen baş kısmında hiç yoktun yani bir karış filan gerideydin, çok sinir bişeydi. ama o nevresim de büyük geliyordu doğru.  biliyorum biliyorum, o nevresimler hiç sana göre değildi. şu morlu pembeli takım di mi. evet bak o tam senin kalemindi. neyse bunları boşver şimdi. demek istediğim, kötü geçen günlerin sonundaki mutluluksun sen.

resmin kaynağı burası.

fakat dünya dönüyor sen ne dersen de... orta kuşak iklimin hüküm sürdüğü bu coğrafyada yine mevsimlerden bahar farketmesen de. ve artık üzerime fazla gelmeye başladın. seni suçlamıyorum, doğan bu, farkındayım.

tüm yıl senden hiç ayrılmamak için, mümkün olsaydı damda yatardım inan. hem de yıldızlar filan ne güzel olurdu lan hakkaten. ama dam yok. hem olsa da kabul edersin ki, bu şehir hayatında güvenli bir dam bulmak çok zor. para kazanmak zorunda olmasam, çoktan seninle bu kenti terkeder ve serin yayla gecelerinde kış-yaz birlikte uyurdum, biliyorsun.

üzgünüm, yine bir süreliğine ayrılmak zorundayız.

gelecek kış görüşmek üzere... 

şimdiden özlüyorum seni... 

şimdilik hoşçakal.

.

.

.

merhaba pike. naber.