2.08.2012

kediler diyorum, ozgurlerse.

Çok mu ayıp hala mutluluk istemek
Neyse zaten hiç halim yok 

soyliyim; biraz daha surer bu datca mevzusu buralarda...

datcada sagda solda rastladigim sokak kedilerine bakinirken bizim sefil kadikoy kedilerini dusundum. cogunu tanimam etmem. ama onlardan yanayim.

yani gordum ki, datca kedilerinin keyfine diyecek yok. ya yan gelip yatiyolar ya denizi seyrediyolar. restoranlarda cafelerde dize tirmanip yemek isteyen, masa bacaginin dibinden yukari miyavlayan tek datca kedisine rastlamadim. hepsinin karni tok sirti pek. iyi besleniyolar, temiz havada yasiyorlar, trafik yok...
eski datca

ulan dedim bizim kadikoyun salak kedileri ordan yola ciksalar,
yavaaaaas yavas, tirin tirin datcaya dogru yurumeye baslasalar. fena mi? yolun sonu cennet.  eninde sonunda bu datca karsilarina cikmayacak mi bunlarin? ama iste kafada akil olmadiktan sonra yemisim ozgurlugune duskunlugu hakkaten. 


istanbula dondugum gun valizlerle eve suruklenirken bi tane kahverengili sarili kadikoy kedisi gecti onumden. tipi kaymis sicaktan, ustu basi pasak icinde, istanbulun kirine dumanina tukuruk mu dayanir, oldugu kadar temizliyor kendini. valla pek olmuyor. bi de islatmis kendini kimbilir hangi sulfurik asitli sularda.


ben kedi olsam. 
baslardim yani yurumeye.  

Hiç yorum yok :

Yorum Gönder